बिषादका रङ्गहरू आफैँ दल्न थालेँ

बिषादका रङ्गहरू आफैँ दल्न थालेँ म त
उच्वासमा बाँच्न गाह्रो लौन ढल्न थालेँ म त

तिमी मेरो अहोभाग्य मनमनै दङ्ग परें
अभागीको ताज भिरी भाग्य छल्न थालेँ म त

सँगै यात्रा तय गर्ने हाम्रो हात छुटिदिदाँ
एक्लै भिर पाखा डुल्दा डुल्दै गल्न थालेँ म त


तिमी हिड्ने बाटोभरि ओछ्याउँछु फूल भन्थ्यौ
गोरेटोमा तिख्खर काँडा छिमल्न थालेँ म त

तिमीसँग बिछोडिएँ आँधीबेरी थाम्न खोज्दा
चैतमासे हावाहुरी बन्दै चल्न थालेँ म त

चोखो प्रीत साँचु भन्दा रन्को लाग्ने चोट दियौ
आफ्नो लास आफै बाल्दै आज जल्न थालेँ म त



From: janasakti.weebly.com