गज़ल __________________________गइन् उनी नत मर्नु नत बाँच्नु बनाएर
दलदलेमा मलाइ पारि आस्थित्व नै मेटाएर
त्यति निच हुँदा सम्म संकोच छैन उनि भित्र
फालिन् इज्जत सकिदैन हिड्न शिर उठाएर
सुख संग राखेको नै थिएँ जस्तो लाग्छ अझै
भोको कैले राखिन है बरु आँफु नखाएर
के मा कमि गरेछु खै ठाडै बदर गर्नु पर्ने
सुन्दर परि ठान्थें मैले राख्थें फूल बिच्छ्याएर
नचिनिने रुप पनि हुँदो रै’ छ यो संसारमा
अति सालिन लाग्थ्यो जब बोल्थिन् उनि लजाएर
बाँच्न अनि बचाउन परदेशीनु बाध्यता छ
सधै संगै बसौं भन्थिन् हुन्न रै’छ सम्झाएर
नसोचेको नसम्झेको सपना पो हो कि जस्तो
नयाँ श्रीमान रोजिन् मेरो नाकमा आची लगाएर
जे नहुनु भयो यहाँ सकिदैन उल्ट्याउन
खुशी रहुन, सुखी रहुन राखोस सधै तताएर
- प्रकाश अर्याल "चुकुप्रकाश"
नलाङ ७ बैरेनी धादिङ
No comments:
Post a Comment